Netwerkbegeleiding
Als hulpverlener, ouderbegeleider participeer je een tijdje in het grootbrengen van kinderen. Hierbij neem je zorg niet over. Je gaat de zorg voor kinderen tijdelijk delen. Als ouderbegeleider faciliteer je ouderschap via samen nadenken over hulp. Je ziet ouders als (mede-) opdrachtgever en je wil hun aanmeldingsvraag begrijpen vanuit hun perspectief. Samen met ouders ga je met een breedhoeklens kijken naar wat er zich afspeelt . Hoe moet je moeilijkheden begrijpen? Waar situeren ondergesneeuwde krachten zich? Waardoor worden deze moeilijkheden/krachten beïnvloed? Wat kunnen we veranderen en waar stoten we tegen beperkingen aan? Dit alles gebeurt via systemische insteken in het biopsychosociaal model.
Een kind grootbrengen lukt alleen wanneer inzet van ouders vanbuitenaf en vanbinnenuit wordt gestut en gesteund. Het onverzettelijk geloven in de groeikracht en de competenties van ieder is een belangrijke voorwaarde voor het realiseren van verandering.
Je vertrekt als ouderbegeleider steeds vanuit de houding dat ouders zich inzetten, zich verantwoordelijk voelen voor het opvoeden van hun kind. Wanneer dit opvoeden niet langer vanzelfsprekend verloopt, wanneer ouders niet meer weet hoe ze hun kind kunnen begrijpen/aanpakken, raakt het dagdagelijks reflecteren op zichzelf als ouder, op hun gezin, op hun kind uitgeput. De energie om zich in te zetten gaat verloren. Het uitblijven van ‘goede ouder’-ervaringen brengt emoties te weeg. De blik vernauwt. Samenleven wordt hoe langer hoe moeilijker, verloopt chaotisch of met grote spanningen, verschillen tussen ouders raken uitvergroot, …
Vanop een afstand kijken naar wat er zich afspeelt lukt dan niet langer. Als ouderbegeleider tracht je uit te zoeken wat ouders nodig hebben aan stut en steun om opnieuw vanuit een metapositie te kunnen nadenken. Je gaat op zoek naar goede ouderervaringen naast het spreken over de moeilijkheden die er zijn. We proberen gezinnen het gevoel te geven ‘er te mogen zijn ‘ met hun beperkingen en hun mogelijkheden. Hierdoor krijgen ouders het gevoel terug vat te krijgen. Terug vat krijgen brengt verandering te weeg. Samen met ouders stellen we de vraag ‘Hoe kunnen problemen die binnen het gezin ontstaan anders en meer leefbaar gaan lopen?
Moeilijkheden presenteren zich in allerlei vormen, worden op allerlei wijzen begrepen en hebben telkens op een heel eigen manier effect op mensen, relaties, de omgeving. Jongeren, kinderen en hun gezinnen staan elk op een heel eigen manier in het leven, beïnvloed door een veelheid aan factoren. Ontwikkelingsmoeilijkheden, inkomen en werk, gezondheid en welzijn van ouders, fysieke en psychische beperkingen, eigen geschiedenis, steunbronnen, trauma’s, woning, partnerschap, pleeg/stief/adoptieouderschap, migratie… en de invloeden hiervan op ouderschap worden verkend. Vanuit onze werking trachten we vanuit respect voor deze uniciteit een traject te doorlopen. ’ Ouders geven continu mee vorm aan het zorgplan dat wordt opgemaakt. Vanuit onze deskundigheid reiken we kennis aan vanuit biologische, (neuro-)psychologische en brede sociale aspecten.
Het succesvol vinden van een duurzaam evenwicht vereist gevoeligheid voor de leefwereld rondom gezinnen. Vandaar dat er veel belang wordt gehecht aan het samenwerken met bredere netwerken (scholen, verwijzers, betrokken hulpverleners, andere familieleden, CLB, vertrouwenscentrum, enz.). Samen met ouders leren we te onderhandelen met instanties die belangrijk zijn voor eigen ouderschap.
Een kind grootbrengen lukt alleen wanneer inzet van ouders vanbuitenaf en vanbinnenuit wordt gestut en gesteund. Het onverzettelijk geloven in de groeikracht en de competenties van ieder is een belangrijke voorwaarde voor het realiseren van verandering.
Je vertrekt als ouderbegeleider steeds vanuit de houding dat ouders zich inzetten, zich verantwoordelijk voelen voor het opvoeden van hun kind. Wanneer dit opvoeden niet langer vanzelfsprekend verloopt, wanneer ouders niet meer weet hoe ze hun kind kunnen begrijpen/aanpakken, raakt het dagdagelijks reflecteren op zichzelf als ouder, op hun gezin, op hun kind uitgeput. De energie om zich in te zetten gaat verloren. Het uitblijven van ‘goede ouder’-ervaringen brengt emoties te weeg. De blik vernauwt. Samenleven wordt hoe langer hoe moeilijker, verloopt chaotisch of met grote spanningen, verschillen tussen ouders raken uitvergroot, …
Vanop een afstand kijken naar wat er zich afspeelt lukt dan niet langer. Als ouderbegeleider tracht je uit te zoeken wat ouders nodig hebben aan stut en steun om opnieuw vanuit een metapositie te kunnen nadenken. Je gaat op zoek naar goede ouderervaringen naast het spreken over de moeilijkheden die er zijn. We proberen gezinnen het gevoel te geven ‘er te mogen zijn ‘ met hun beperkingen en hun mogelijkheden. Hierdoor krijgen ouders het gevoel terug vat te krijgen. Terug vat krijgen brengt verandering te weeg. Samen met ouders stellen we de vraag ‘Hoe kunnen problemen die binnen het gezin ontstaan anders en meer leefbaar gaan lopen?
Moeilijkheden presenteren zich in allerlei vormen, worden op allerlei wijzen begrepen en hebben telkens op een heel eigen manier effect op mensen, relaties, de omgeving. Jongeren, kinderen en hun gezinnen staan elk op een heel eigen manier in het leven, beïnvloed door een veelheid aan factoren. Ontwikkelingsmoeilijkheden, inkomen en werk, gezondheid en welzijn van ouders, fysieke en psychische beperkingen, eigen geschiedenis, steunbronnen, trauma’s, woning, partnerschap, pleeg/stief/adoptieouderschap, migratie… en de invloeden hiervan op ouderschap worden verkend. Vanuit onze werking trachten we vanuit respect voor deze uniciteit een traject te doorlopen. ’ Ouders geven continu mee vorm aan het zorgplan dat wordt opgemaakt. Vanuit onze deskundigheid reiken we kennis aan vanuit biologische, (neuro-)psychologische en brede sociale aspecten.
Het succesvol vinden van een duurzaam evenwicht vereist gevoeligheid voor de leefwereld rondom gezinnen. Vandaar dat er veel belang wordt gehecht aan het samenwerken met bredere netwerken (scholen, verwijzers, betrokken hulpverleners, andere familieleden, CLB, vertrouwenscentrum, enz.). Samen met ouders leren we te onderhandelen met instanties die belangrijk zijn voor eigen ouderschap.